Ineens was het daar, die eerste paniekaanval. Ik werd er compleet door overvallen. Want nee, dit overkomt mij niet en gaat vast vanzelf weg. Maar dat gebeurde niet. Paniek werd angst en zo leefde ik ineens alleen nog maar in die angst. Ik leer(de) hiermee leven en er zoveel mogelijk over te praten. Terwijl ik dat doe merk ik hoeveel anderen van mijn leeftijd ditzelfde doormaken. Het maakt me nieuwsgierig. Hoe zou dit zijn in andere generaties? Hoe kijk je naar het leven als je bijna je hele leven al geleefd hebt.

Zo zat ik op een mooie zondagochtend op de bank bij Truus. Ze vertelde me honderd uit over hoe zij het leven met beide handen aanpakt.

Truus: “Tuurlijk heb ik mijn verdriet gehad. Ik heb de oorlog meegemaakt, Alles kwijt geraakt met de watersnoodramp. Ik heb kinderen verloren en mijn man verloren. Ik heb mijn portie dus echt wel gehad en ik zal ze nooit vergeten. Elke avond brand ik een lichtje voor ze.”

“Ik kan 1á2 dagen in de put zitten en dan zeg ik tegen mezelf: ’Kom op meid’. Dan gaat het gewoon weer.

Ik ben wel een heel optimistisch mens. Ik vind het gewoon heel leuk en ik zie het leven echt wel zitten. Dat is je maar gegeven hoor. Ik heb het van mijn vader.”

“Mijn man Sjaak verloor ik in ‘95 en ik praat nog steeds met hem. Als iets niet helemaal wil lukken zeg ik: ’toe Sjaak, help eens even’ en dan lukt het. Echt waar, dan gaat het.”

“Ik ben een spiritueel mens. In mijn moeder zie ik een engel. ‘s Avonds is ze er bij en zeg ik tegen haar dat ik lekker wil slapen en niet wil piekeren en dan lukt me dat ook.

Mensen zullen het wel gek vinden maar ik praat ook tegen mijn planten. In mijn tuin staat de Berk. Mijn geneeskrachtige boom. Als mijn knieën zeer doen houd ik ze tegen de boom aan en dan helpt me dat.”

“Of ik jullie iets mee kan geven weet ik niet zo zeker. Ik kan jullie natuurlijk vertellen dat je vol moet houden en een beetje optimistisch moet zijn. Ik kan zelfs denken: ’Nou jongens, kom op. Niet zo zeuren.’ Maar dat komt gewoon omdat ik zo ben. Dat zit hem toch in het verschil van karakter denk ik.”

“In mijn slaapkamer hangt het gezegde: Zeg nooit nooit, want wat vandaag niet is kan morgen zijn. En zo is het”